Pojęcie „pokrzywka” nie odnosi się do pojedynczej choroby lecz do charakterystycznych objawów skórnych. Cechą wspólną wszystkich typów i podtypów pokrzywek jest rozwój bąbli pokrzywkowych, obrzęku naczynioruchowego lub obu zmian jednocześnie. Ponadto wiele odmian pokrzywki może z sobą współistnieć.
Przewlekła pokrzywka powoduje znaczące obniżenie jakości życia, szczególnie w aspekcie zdrowia psychicznego (począwszy od zaburzeń snu, przez uczucie niepokoju czy depresję) i spadek produktywności zawodowej
Na podstawie czasu trwania choroby wyróżnia pokrzywkę ostrą i przewlekłą. Ostrą pokrzywkę spontaniczną cechuje spontaniczne pojawienie się bąbli, obrzęku lub obu typów zmian przez okres krótszy niż 6 tygodni. W przewlekłej pokrzywce objawy utrzymują się 6 lub więcej tygodni.
Wystąpienie epizodu pokrzywki i/lub obrzęku naczynioruchowego kiedykolwiek w życiu zgłasza około 9% pacjentów z czego 1.8% przypadało na postać przewlekłą choroby. Polskie dane podają częstość występowania pokrzywki ostrej i przewlekłej odpowiednio u 10,6 i 0,6% pacjentów.
Pokrzywkę przewlekłą dzieli się na indukowaną i spontaniczną. Do spontanicznej zaliczono te przypadki, w których przyczyna jest nieznana (mimo badań i przeprowadzonego wywiadu lekarskiego nie znaleziono bodźca sprawczego). W przypadku pokrzywek indukowanych za powstawanie objawów odpowiedzialne są min takie czynniki jak ucisk, ciepło, zimno czy wysiłek fizyczny.
Od 2020 roku pacjenci z najcięższymi postaciami pokrzywki przewlekłej spontanicznej, niereagującymi na leki przeciwhistaminowe lub wykazujący niezadawalającą kontrolę choroby maja możliwość leczenia najskuteczniejszym lekiem tzn omalizumabem (rekombinowane humanizowane przeciwciało anty-IgE). Lek podawany jest podskórnie co 4 tygodni przez okres 24 tygodni.
Do programu leczenia przewlekłej pokrzywki spontanicznej omalizumabem mogą zostać zakwalifikowani pacjenci w wieku≥ 12. roku życia; z co najmniej 6 miesięczna historia przewlekłej pokrzywki spontanicznej u których nie uzyskano oczekiwanej poprawy kontroli objawów (ocenianej na podstawie wskaźników nasilenia choroby i kwestionariusza jakości życia) po leczeniu lekami przeciwhistaminowymi H1 drugiej generacji przyjmowanych w dawce 4-krotniej.